Mysle, że determinizm jako taki nie ma racji bytu w spoleczenstwie, inaczej nikt nie ponosilby konsekwencji swoich czynów. Uwazam, że nie jestesmy dokonca maszynami, ktore sa zaprogramowane i ich los jest całkowicie z góry ustalony. Pewnie są wydarzenia, sytuacje których nie mozemy uniknąc, takie "oszukac przeznaczenie", ale są one niejako lekcjami, ktore w zyciu musimy przejsc by sie rozwijac. I tak samo musimy ponosic konsekwencje tego co zrobilismy, by wyciagac z tego wnioski.

hm, mysle ze kazdy ma cos do zrobienia na tym swiecie, jakies powołanie itp a wszystko to zmierza to ogolnego szerokopojetego rozwoju ludzkości. Jednak, to tylko takie moje przypuszczenia, że istnieje cel i sens zycia a jaka jest prawda, tego nie wiadomo.

afdgk napisał:

Cóż sprawia, że odnajdujesz gatunek ludzki jako ten, wokół którego kręci się czas, przestrzeń i materia?

przeciez nie jestesmy sami we wszechswiecie, chodzi o to, ze nie jestesmy na Ziemii bez przyczyny, sami wybralismy to miejsce, jako wedlug nas najlepsze do doswiadczania i stwarzania siebie.

afdgk napisał:

Jeżeli wierzysz w to, że każdy ma coś do zrobienia na tym świecie, to trzeba założyć jakąś siłę sprawczą, jakiś byt który to wszystko założył. Cóż mogłoby być tym bytem?

my sami jestesmy tym bytem, kreujemy nasza rzeczywistosc i decydujemy o naszym przeznaczeniu.

Myślę, że przyjmowanie determinizmu jako światopogladu (może) prowadzi(ć) do obłędu.

Póki wydaje nam się, że sami kierujemy swoim życiem, staramy się podejmować jak najlepsze decyzje. Jeśli założymy, że dzieje się to wszystko bezwiednie, że niczemu nigdy nie jesteśmy winni i nic nie jest naszą zasługą, bo każda rzecz stać się MUSIAŁA, upadnie moralność.
Zniknie wiara swoje możliwości.
Można by postanowić przestać robić cokolwiek. Po co?
Ta decyzja - o zanurzeniu się w całkowitym marazmie - też byłaby tłumaczona nieuchronnością przeznaczenia...

Epikureizm jest rzeczywiście lepszy.

afdgk napisał:

Wierzysz , że istnieje coś takiego jak "wybór"? Cóż to mogłoby być?

Pytanie nie do mnie, ale chciałam zauważyć, że właśnie mówimy o wyborze. Jest on tutaj przyjęciem określonej postawy życiowej.
Z Twojej wypowiedzi wynika, że wierzysz w istnienie czegoś takiego jak wybór.
Człowiek nie może się pozbyć tej wiary...

Skoro zastanawiasz się, jaką postawę przyjąć, automatycznie zakładasz, że masz wybór. W każdej codziennej sytuacji tak zakładamy. Przecież nie jesteśmy marionetkami, które ktoś pociąga za sznurki. Musimy sami podejmować decyzje. Człowiek nie może wykluczyć pojęcia wyboru ze swojego życia. To rodzi absurd.

Pytanie tylko, czy wybory, jakie podejmujemy, rzeczywiście są nasze. Czy mogłyby być inne.
No tak - to, czy wierzymy w wolną wolę, nie decyduje o tym, czy ją mamy...

Ostatnio edytowany przez ena (2010-12-30 11:19:24)